Vogels voor de lens.

Vogels blijven gewoon geweldig voor de lens. Dit duiveltje is toch om op te vreten vind je niet? De vogel hier is een geoorde fuut die rustig aan het scharrelen is in het water. Als je goed kijkt zie je duidelijk de reden waarom hij zo genoemd wordt. Achter het oog bevindt zich een pluimpje met veren. Deze goudkleurige veertjes lijken op oren zeg maar. Hij ziet zijn veiligheid daardoor gewaarborgd, want nu kan hij naar achteren kijken. Net als andere duikertjes heeft de soort pootjes achter op het lijf.

Vogels zijn het best vast te leggen als ze vrijwillig dichterbij komen. Op de oever wachtte ik, zittend op een meegenomen krukje, met de camera zo laag mogelijk.

Deze foto b.v. van een Witwangstern in het Zuidlaardermeer gebied maakte ik door gewoon te wachten tot hij weer voorbij kwam. Wel mis ik een beetje in deze foto een verhaal. Ik vind dat er iets verteld moet worden zoals het biotoop of iets anders. Dit doe je overigens door te wachten dat er wat gebeurt en gedrag te observeren.

Deze Blauwborst verteld ons dat hij voert met rupsen. Het uitvlogen jong werd in het hoge gras gevoerd. Nog even en ze beginnen weer te zingen voor een tweede nest.